Tahammülen

Sensiz bırak mesela beni bir an,

Yemeksiz ev gibi, mesai dönüşü…

Alınılması gecikmiş bir çocuk gibi kalayım okul kapısında.

Elinden çıkmış gibi yap biraz,

Kazaya bırakmadan süslerim hemen.

Parmaklarının izi olmadan,

Ellerinin sağlığına duacı kalmadan…

Sensiz bırak mesela beni saatlerce,

Yorgun gülüşlü bir yelkovan geçsin,

Ellerinden rakamlar dökülürken akrebin…

Kalacağı yollarda bir konvoy,

Kaputu bebeksiz bir aracın ardında onlarcası,

O eriğin dalı ile mücadele etmeye giderken,

Yol çizgisinin üstüne teker izi olur artık rengi gözlerimin.

Sensiz bırak mesela beni hafta boyu,

Jülyen doğranmış fikirler,

Bu pastırma sıcağında güneşe asılsın,

Dışından yek, bağrından liğme liğme…

Nefesim bıraksın beni seslendirmeyi.

Geri dönen bir mektup gibi adressiz kalayım.

Kış ortasında yazlık bir site biraz da…

Sensiz bırak mesela beni taammüden,

Uçları kıvrık boş bir defter olayım,

Her sayfada itinayla susulmuş,

Tahammülen beklenmiş…

,