Hüznün Haritasına Yeterdi Yüzün

Seninle gülerken,

Dalından kalkan bir kuş sürüsü oluyor kahkahalar.

Ağlarken,

Çok giden görmüş,

Gelecek birini bekleyen kaldırım taşları gibi parlıyor yanakların.

Yüzün, mevsimlerini enkazda bırakmış senin,

Ondandır aklın hep uzaklarda.

Öyle bir anda olmuş değil,

Göçmen kuşlar gibi teninden kaçacak değil,

Soluduğun hava sadece senin değil,

Yüzüne değen rüzgar yalnız seni üşütmüyor,

Yürüdüğünde adımlarından biri senin değil,

Herkes, kendinden bir parça hüzün bulur yüzünde.

Ona bakarak gidilemeyecek acı yok gibi.

Eğer yapılması gerekseydi bile bir gün,

Hüznün haritasına yeterdi yüzün.

Haziran 2011 , İzmir

Hakan Susuz