Yar(a)ımsın

Bir bölü ikisini komşuya verdiğin,

Kalanıyla yetindiğin bir Problem sanki hayat.

Dilim, yazları kurak bir iklimin komşusu.

Gönlüm obasını yenice toplamış,

Yol, gözümde tüterken,

Kuyusuna yuvarlanan miskettir gözbebeklerim.

Ve şimdi,

Kazağın ucu çekiştirilerek kapatılmış utangaç bir yarasın.

Kanın tendeki ağzı gibi.

Kendi kabuğunu yorgan yapmış,

İyileşirken titremesin diye sarıldım.

Hani, ufak bir çizdiği ölüm sanırsın da,

Ölürken çizik kadar sızlamazsın ya...

Yarım da bırakır bir yara,

Yar da,

Yarım kaldığında mı yanarsın?

Yardan olduğuna mı?