Vestiyer

Geri alınacağını,

Asla sahip olamayacağını bilerek,

Gözlükleriyle bükülmüş bir başın hüznünün hamallığında,

Gözünden bile daha iyi bakmak koşuluyla alıp kollamak bir emaneti.

O , saniyeler süren bakışın...

Sonunu bilmenin ahmaklığında,

Razıyım yine de taşımaya yükünü.